در این حضور بیش از یکصد ساله سیگار در ایران، فراز و نشیب‌های مختلفی را مشاهده می‌کنیم؛ از یک سو سیاست‌های تشویقی برای افزایش تولید، تبلیغات سیگار در رسانه‌ها، تولید مشارکتی سیگارهای خارجی و برنامه‌های مختلف دیگر و از سوی دیگر، مبارزه با قاچاق سیگار، تولید سیگارهای داخلی، مبارزه با مصرف سیگار و حتی شکل‌گیری انجمن‌ها و نهادهایی برای مبارزه با سیگار نظیر «جمعیت ملی مبارزه با سیگار».
نمونه‌ای از این وقایع را می‌توان در اخبار منتشر شده در روزنامه‌های سال‌های دور دنبال کرد:
اولین بذر توتون سیگار توسط «حکیم فانوس» 11 خرداد ۱۲۶۶ در رشت کاشته شد.
در مهر 1316 «کارخانه انحصار دخانیات» توسط رضا پهلوی افتتاح می‌شود.
4 مرداد 1339 انحصار دخانیات ایران در روزنامه کیهان خبر تولید سیگار زر با توتون مرغوب، بسته بندی زیبا و قیمت هر بسته 20ریال به مصرف کنندگان نوید داد.
27 بهمن ۱۳۵۴روزنامه اطلاعات از ورود سیگار وینستون ایرانی(تولید مشارکتی) به بازار خبر می‌دهد و قیمت هر بسته ۲۰ عددی آن را ۳۷ ریال اعلام می‌کند.
۱۷ خرداد ۱۳۵۶ خبر ممنوعیت سیگار کشیدن در جلسات دولتی منتشر می‌شود.
روزنامه اطلاعات در ۲۶ فروردین ۱۳۵۷ با تیتر «سیگار خارجی گران شد» و «شرکت دخانیات قیمت هر بسته سیگار خارجی را پنج ریال افزایش داد» به وضعیت دخانیات می‌پردازد.
2 شهریور ۱۳۵۹ روزنامه اطلاعات در تیتر خود خبر می‌دهد که «سیگار آزادی به بازار آمد»
روزنامه میزان، ۲ دی ۱۳۵۹ در تیتر «شرکت دخانیات: سیگار بهمن به‌زودی به بازار می‌آید» آمدن سیگار جدیدی به بازار را نوید می‌دهد.
یکی از اسناد موجود در آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، تلاش برای کاهش مصرف سیگار از سوی انجمن سینماداران ایران است.
بر اساس این سند؛ نامه‌ای از سوی انجمن سینماداران ایران در تاریخ 22 فروردین 2536(مطابق 1356 شمسی) برای مدیر سینمای پولیدور (سینما قدس فعلی در میدان ولیعصر تهران)، اشاره می‌شود به اینکه در همه دنیا دولت‌ها و جمعیت‌ها مبارزات دسته‌جمعی علیه کشیدن سیگار را شروع کرده‌اند و «این مبارزات کم و بیش به نتیجه رسیده و هنگامی می‌توان امیدوار بود که این سم کشنده تا اندازه‌‌ای از بین برود که همه افراد یک جامعه در این جهاد شرکت کنند.»
از آنجایی که در آن دوران مصرف سیگار، تخمه و انواع خوراکی در سینماها آزاد بود، در این نامه از مدیر سینما خواسته می‌شود که مانع مصرف سیگار در داخل سالن سینما شود و اشاره می‌کند که «از آنجایی که سالن‌های سینماها یک محل عمومی بوده و چنانچه بتوان تماشاچیان را لااقل برای مدت 2 ساعت هم که شده از کشیدن سیگار منع نمود، علاوه بر اینکه به بهداشت محیط سینما به‌خصوص برای افرادی که سیگار نمی‌کشند کمک می‌شود، حداقل مدت دو ساعت از دخول سم به بدن تماشاچیان جلوگیری خواهد شد.» در ادامه این نامه گفته می‌شود «نسل جوان کشور به‌طور غیرقابل توصیفی به دود کردن سیگار با یکدیگر مسابقه گذاشته‌اند» و ضمن اینکه از مدیر سینما می‌خواهد پیگیر منع مصرف سیگار هنگام نمایش فیلم باشد، مقدمات پخش فیلم و پوستر و شعارهای مخصوص مبارزه با سیگار را نیز فراهم کند.
